Przejdź do zawartości

Marek Kinczyk

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Kinczyk
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1964
Bytom

Prezydent Bytomia
Okres

od 1996
do 1998

Przynależność polityczna

Unia Wolności

Poprzednik

Józef Korpak

Następca

Jacek Brzezina (komisarz)

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności

Marek Andrzej Kinczyk[1] (ur. 14 maja 1964[2] w Bytomiu[3]) – polski samorządowiec, polityk i menedżer, prezydent Bytomia w latach 1996–1998.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Areszt Śledczy w Katowicach, w którym osadzono Marka Kinczyka w 1982 roku (2020)

Jego rodzicami są Władysław i Maria[3]. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Smolenia w Bytomiu[4]. Należał do Ruchu Młodzieży Niepodległej[3][5] (Bytomskich Dzieci) – nieformalnej organizacji licealnej, zawiązanej 6 lutego 1982 roku[6]. Został aresztowany 19 marca 1982 roku i osadzony w Areszcie Śledczym w Katowicach[6]. Pisał maturę 10 i 11 maja 1982 roku, na którą dowieziono go z aresztu w Katowicach, gdzie przebywał jako podejrzany prowadzenia antyrządowej działalności konspiracyjnej (kolportaż ulotek[1] – podczas przeszukania znaleziono w jego miejscu zamieszkania szereg antypaństwowych pism i ulotek[3]). 17 maja 1982 roku[5] Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego na posiedzeniu w Katowicach skazał go na rok więzienia w zawieszeniu na 3 lata[2] oraz otrzymał dozór kuratorski[3]. Dzień później został zwolniony z aresztu[5]. Ze względu na swoją wrogą antypaństwową działalność nie zostało mu wydane zezwolenie na sportowe pływanie morskie w latach 1982–1986[3]. Ukończył studia z filologii angielskiej[7].

Od 1992 roku należał do bytomskiego koła Unii Wolności[8]. Zajmował stanowisko wiceprezydenta Bytomia[8]. Piastował urząd prezydenta Bytomia w latach 1996–1998[9] – był najmłodszą osobą na tym stanowisku[10], rządził z ramienia Unii Wolności w koalicji z Sojuszem Lewicy Demokratycznej[9]. Z początkiem 1998 roku został powołany na pełniącego funkcję organów gminy[11]. 26 sierpnia 1998 roku premier Jerzy Buzek podjął decyzję o odwołaniu Marka Kinczyka z tegoż stanowiska[12]; poprzedziło ją pismo wojewody katowickiego Marka Kempskiego do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, w którym prosił wicepremiera Janusza Tomaszewskiego o odwołanie Marka Kinczyka z zajmowanego stanowiska[11]. Jego następcą został wówczas rządowy komisarz Jacek Brzezina. Przez cztery lata po odwołaniu był następnie radnym Bytomia[13]. Został członkiem zarządu Komunikacyjnego Związku Komunalnego Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego w latach 1994–1998[14]. W 1999 roku został członkiem Rady Społecznej Szpitala Specjalistycznego Nr 2 w Bytomiu[15]. W 2001 roku miał być kandydatem Platformy Obywatelskiej do Sejmu w polskich wyborach parlamentarnych; w wyniku zatargu z Januszem Paczochą, którego pozwał do sądu, został skreślony wraz z nim z listy decyzją liderów partii[16][17].

Około 2011 roku był zatrudniony w firmie, która zajmowała się obsługą dystrybucji funduszy unijnych[2]. Wycofał się z działalności w ruchu samorządowym[13], pracował m.in. w: IMC Polska, Zakładzie Budynków Miejskich, Polskiej Sieci Doradców Biznesu, Fundacji Dla Równości Szans „Wspólnota”, WYG International, Euro Quorum, Emiter PR, Terra Novie[18].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Za swoją działalność konspiracyjną podczas stanu wojennego otrzymał w 2014 Krzyż Wolności i Solidarności postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego[19][1][20][21]. Przyznano mu także Złotą Honorową Odznakę Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach w uznaniu zasług na rzecz rozwoju przedsiębiorczości[22] w 2016 roku[23].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Magdalena Nowacka-Goik: Bytom: Walczyli o demokratyczną Polskę w latach 80. Dziś odznaczeni przez IPN. Dziennik Zachodni, 2014-12-12. [dostęp 2019-09-25].
  2. ↑ a b c Marcin Hałaś: Desantowcy z Bytomia. [w:] Warszawska Gazeta [on-line]. NEon24.pl, 2011-12-08. [dostęp 2019-09-25].
  3. ↑ a b c d e f Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. [w:] Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu [on-line]. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2019-09-25].
  4. ↑ Sławni absolwenci. I LO im. Jana Smolenia w Bytomiu. [dostęp 2019-09-25].
  5. ↑ a b c Marek Kozubal: To oni byli bohaterami, nie Jaruzelski. [w:] Rzeczpospolita (rp.pl) [on-line]. Gremi Media. [dostęp 2019-09-25].
  6. ↑ a b Weronika Rudnicka: Ruch Młodzieży Niepodległej (Bytomskie Dzieci). [w:] Encyklopedia Solidarności [on-line]. [dostęp 2019-09-25].
  7. ↑ Wspomnień czar…. W: Joanna Zychla-Mleczko (red.): 70 lat Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Smolenia w Bytomiu. Bytom: 2002, s. 67–68. ISBN 83-913934-2-9. [dostęp 2023-01-23].
  8. ↑ a b Mieczysław Marzewski. oświadczenie przewodniczącego bytomskiego koła Unii Wolności. „Życie Bytomskie”. 36 (2154). s. 3. ISSN 0239-2941. 
  9. ↑ a b Piotr Pietrasz: Bytom jako Stalingrad PO. „Bytom to tradycyjnie miasto przyjazne lewicy lub liberałom”. [w:] wPolityce.pl [on-line]. Fratria, 2012-10-01. [dostęp 2019-09-25].
  10. ↑ Marcin Hałaś: Młodość jest, efektów brak. Życie Bytomskie, 2013-03-25. [dostęp 2019-09-25].
  11. ↑ a b ton. Nowy komisarz. „Życie Bytomskie”. 36 (2154), s. 1, 1998-09-07. ISSN 0239-2941. 
  12. ↑ ton. Kińczyk na aut. „Życie Bytomskie”. 35 (2153), s. 1, 1998-08-31. ISSN 0239-2941. 
  13. ↑ a b Marcin Hałaś: Janusz Paczocha samorządowcem dwudziestolecia!. Życie Bytomskie, 2010-10-11. [dostęp 2019-09-25].
  14. ↑ Sześć kadencji Zarządu i Zgromadzenia KZK GOP. „Komunikacja Publiczna”. 3 (44), s. 20, 2011. ISSN 1426-5788. 
  15. ↑ Uchwała sejmiku nr I/10/22/1999 z dnia 12 lipca 1999 roku. Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego. [dostęp 2019-09-25].
  16. ↑ Marcin Hałaś. Platforma Obywatelska: młodzi i pewni siebie. „Życie Bytomskie”. 07 (2747), s. 12, 2010-02-15. ISSN 0239-2941. 
  17. ↑ Katarzyna Stotko: Wyborczy wyścig. [w:] naszemiasto.pl Bytom [on-line]. Polska Press, 2001-08-22. [dostęp 2019-09-25].
  18. ↑ Marek Andrzej Kinczyk (’64). [w:] Internetowy Monitor Sądowy i Gospodarczy [on-line]. MGBI. [dostęp 2019-09-25].
  19. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 163
  20. ↑ Szymon Zmarlicki: Źródło wciąż bije. [w:] gosc.pl gliwicki [on-line]. Instytut Gość Media, 2014-12-12. [dostęp 2019-09-25].
  21. ↑ Wręczenie Krzyży Kawalerskich Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyży Wolności i Solidarności – Bytom, 12 grudnia 2014. Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. [dostęp 2019-09-25].
  22. ↑ Obchody ćwierćwiecza Delegatur RIG w Katowicach za nami. Regionalna Izba Gospodarcza w Katowicach. [dostęp 2019-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-25)].
  23. ↑ RIG działa już 25 lat. Życie Bytomskie, 2016-04-11. [dostęp 2019-09-25].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marek_Kinczyk&oldid=73700844”